Jet (38) is getrouwd en moeder van twee kinderen. Ze rookt. Meestal stiekem. Want eigenlijk schaamt ze zich dat het haar nog steeds niet is gelukt om te stoppen met roken. Als bij een vriendin van haar kanker wordt ontdekt, besluit ze dat het echt genoeg is geweest. Ze kan haar hoofd niet langer in het zand steken. Ze moet stoppen met roken. Nu. Meteen. Voorgoed. Op www.ikwilstoppenmetroken.nu blogt ze over haar ervaringen. 

Dag 1

Ik ben het type verstokte roker. Er met geen mogelijkheid van af te krijgen. Niet eens zozeer qua hoeveelheid. Dat valt reuze mee. Ik heb aan drie tot vijf sigaretten per dag genoeg. Maar echt langdurig stoppen… het is me nog nooit gelukt.

Dit is mijn zoveelste poging. Ik ben de tel inmiddels kwijt. Na verloop van tijd val ik altijd weer terug in m’n oude gewoonte. Een feestje is vaak de aanleiding om voor de bijl te gaan. Op een gegeven moment houd ik het niet meer en sta ik ineens toch weer met een sigaret in mijn handen.

Vorige week vertelde een van mijn beste vriendinnen me dat ze kanker heeft. Het is de vierde keer dat een vriendin van me kanker krijgt. Jonge vrouwen. Twintigers, dertigers. Een van hen heeft het niet overleefd.

Nummer 4 is na de diagnose resoluut gestopt met roken. Ook ik realiseer me dat ik er definitief een punt achter moet zetten. Het kan mij ook overkomen. Ik kan m’n hoofd niet langer in het zand steken. En ik heb genoeg uitstekende redenen om te stoppen met roken:

• Ik voel mij verantwoordelijk naar mijn gezin om gezond te leven
• Mijn jongste dochter is astmatisch. Ik rook uiteraard nooit bij haar in de buurt. Sterker nog mijn kinderen weten niet eens dat ik rook. Maar alleen al het idee dat zij medicatie nodig heeft om goed te kunnen ademen en dat ik mijn longen doelbewust belast met teer en duizenden andere kankerverwekkende stoffen geeft me een verschrikkelijk gevoel.
• Ik schaam mij voor familie en vrienden en dus rook ik min of meer stiekem. Alleen andere rokende vrienden weten er van. Rokers onderling hebben zo’n vertrouwelijke band die eigenlijk gebaseerd is op pure schaamte: we zijn te slap om met roken te stoppen.
• Ik ben kinderverpleegkundige en kom bij gezinnen thuis waar kinderen vechten tegen kanker. Ik voel me altijd diep schuldig bij het idee dat ik die avond weer een sigaret op ga steken.
• Roken stinkt. Heel erg. Na een sigaret sta ik altijd mijn handen te schrobben, kauwgom te kauwen, te luchten. Maar nog hangt er een vieze walm om me heen. Ik wil niet dat mensen weten dat ik rook en dus heb ik daar altijd spanning van. De stress verpest eigenlijk al het zogenaamde “fijne” moment.
• De angst dat ook ik ooit de diagnose kanker krijg en er dan mee zal moeten leven dat iedereen denkt: tja, maar ze rookt. En ook naar mezelf toe. Ik ben dan zelf zo stom geweest.
• De onrust en het schuldgevoel zijn alles overheersend. Ik wil daar vanaf!

Op dit moment ben ik weer super gemotiveerd. Ik weet: IK KAN STOPPEN MET ROKEN. Ik wil het ZO graag! Tegelijkertijd ben ik bang. Ik zie op tegen de moeilijke momenten (ook al vallen die in de praktijk best mee). Ik ben bang om zwaarder te worden. Ook ben ik bang voor de teleurstelling van mijn man als het niet lukt. Hij wil zo graag dat ik stop.

Des te meer reden om deze keer echt te breken met mijn verslaving. Ik ga er voor, trek me niets aan van sceptici en heb vertrouwen in mijzelf.

Gisterochtend, maandag 23 februari 2015, om 09.45 uur heb ik mijn laatste sigaret gerookt. Buiten, op een vakantiepark, drukte ik de laatste sigaret uit in de natte grond.

Ik ben inmiddels meer dan 24 uur verder en het gaat prima. Dat klinkt stom, want wat is nu 24 uur? Maar het lijkt al een hele tijd, omdat ik al veel rookmomentjes heb weerstaan.

Ik ben gisteren vroeg naar bed gegaan. Als je slaapt kun je immers niet roken. Ik lag er om 21 uur in. Ik wil er ook niet veel over praten. Ik moet zo min mogelijk met roken geconfronteerd worden.

Het is voorjaarsvakantie en mooi weer vandaag. Buiten ruikt het heerlijk. Met een klein beetje fantasie is de lente in aantocht. Ik ben heel de dag bij de kinderen. Gezellig. En zonder dat ik stiekem mijn rookmomenten moet uitkienen. Het voelt goed. Ik ben positief. Ik ga ervoor!

Lees hoe het Jet op dag 2 vergaat >